Rozwój intensywnej terapii stawia przed specjalistami tej dyscypliny nowe wyzwania. Jedną z konsekwencji jest konieczność zastosowania aparatu zastępującego funkcję nerek, niezbędnego do leczenia chorych w ciężkim stanie ogólnym. Obok respiratora, jest on obecnie powszechnie używanym narzędziem, pomocnym w przywracaniu homeostazy u chorych z niewydolnością wielonarządową na oddziale intensywnej terapii.
Postęp medycyny i zwiększenie dostępności urządzeń do terapii nerkozastępczej wymagają od lekarzy oddziałów intensywnej terapii nowych umiejętności i przyswojenia szerokiej specjalistycznej wiedzy...
Ciągła terapia nerkozastępcza to pierwszy wydany w języku polskim przewodnik traktujący wyłącznie o współczesnych metodach pozaustrojowego oczyszczania krwi na oddziale intensywnej terapii...
Rękojmię wysokiego poziomu merytorycznego podręcznika stanowią nazwiska redaktorów i autorów poszczególnych rozdziałów, którzy należą do światowej czołówki ekspertów w dziedzinie leczenia nerkozastępczego w intensywnej terapii. Są oni aktywni w obszarze upowszechniania wiedzy, praktyki klinicznej, a jednocześnie publikują oryginalne prace naukowe, na podstawie których formułowane są aktualne rekomendacje.
Niewielki rozmiar podręcznika wymusza ograniczenie informacji do aspektów o największym znaczeniu praktycznym, co może ułatwić odbiór treści, zwiększając bezpieczeństwo chorych i pomagając w przełamaniu bariery psychologicznej, jaka towarzyszy wprowadzaniu nowych, inwazyjnych metod terapii.
Zagadnienia dotyczące podziału kompetencji i odpowiedzialności pomiędzy specjalistów anestezjologii i intensywnej terapii oraz nefrologii dostosowano do organizacji przyjętej w większości ośrodków w Polsce.
Oddając do rąk czytelników kolejne, poprawione wydanie polskiego tłumaczenia, liczę, że publikacja niniejsza przybliży zasady prawidłowego i bezpiecznego prowadzenia leczenia nerkozastępczego na oddziale intensywnej terapii...
Część I Zagadnienia teoretyczne
1. Stany krytyczne z towarzyszącą niewydolnością nerek
2. Geneza i uzasadnienie rozwoju ciągłej terapii nerkozastępczej
3. Terminologia i nazewnictwo
4. Podstawowe zasady transportu substancji rozpuszczonych
5. Zasady prowadzenia gospodarki płynowej
6. Wskazania, kwalifikacja pacjentów i czas rozpoczęcia terapii
7. Rozszerzenie wskazań do ciągłej terapii nerkozastępczej
8. Adekwatność dawki i jej ocena
9. Zaburzenia równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej
Część II Zagadnienia praktyczne
10. Wybór terapii nerkozastępczej w ostrej niewydolności nerek
11. Dostęp naczyniowy do ciągłej terapii nerkozastępczej
12. Obwód pozaustrojowy i przepis zabiegu
13. Powierzchnia i materiał błony
14. Płyny stosowane w ciągłej terapii nerkozastępczej
15. Alarmy i rozwiązywanie problemów
16. Strategie optymalizacji obiegu pozaustrojowego w leczeniu nerkozastępczym, niezwiązane ze stosowaniem antykoagulacji
17. Antykoagulacja
18. Regionalna antykoagulacja cytrynianowa
19. Dawkowanie leków podczas ciągłej terapii nerkozastępczej
Część III Szczególne sytuacje kliniczne
20. Ciągła terapia nerkozastępcza u dzieci
21. Terapeutyczna wymiana osocza w intensywnej terapii
22. MARS – recyrkulujący system adsorpcji molekularnej
23. Terapie oparte na adsorpcji
24. Terapie hybrydowe
Część IV Zagadnienia organizacyjne
25. Środowisko oddziału intensywnej terapii
26. Jakość opieki nad pacjentem i praca w zespole
27. Aspekty organizacyjne: opracowanie schematów postępowania i procedur ciągłej terapii nerkozastępczej
28. Aparaty do ciągłej terapii nerkozastępczej
29. Zapewnienie jakości ciągłej terapii nerkozastępczej
30. Nauczanie ciągłej terapii nerkozastępczej na oddziale intensywnej terapii
Dzięki swojej prostocie wykonania i bogactwu uzyskiwanych informacji, badanie moczu...
czytaj więcej
