STAN UMYSŁU PARY PSYCHOANALITYCZNA TERAPIA PAR

Opis

Stan umysłu pary Psychoanalityczna terapia par

Autor: Mary Morgan

Książka Mary Morgan to długo oczekiwana publikacja skierowana do praktykujących terapeutów, osób szkolących się i szkolących innych w dziedzinie psychoanalizy i psychoanalitycznej terapii zarówno par, jak i pacjentów indywidualnych. Opisuje ona model psychoterapii par stosowany w klinice Tavistock Relationships, szczególnie jego aspekty techniczne takie jak:

• jak prowadzić konsultacje,
• setting analitycznej terapii par,
• praca w koterapii,
• przeniesienie i przeciwprzeniesienie w terapii par,
• analiza systemu projekcyjnego w parze,
• konstruowanie i rodzaje interpretacji w terapii pary,
• proces kończenia terapii pary;

oraz aspekty teoretyczne takie jak:

• nieświadomy wybór partnera i dopasowanie partnerskie,
• nieświadome fantazje i świadome przekonania w parze,
• narcyzm i zdolność pary do dzielenia przestrzeni psychicznej,
• seks, relacja seksualna pary, utrata pożądania,
• cele analitycznej terapii par.

Każdy rozdział książki jest bogato ilustrowany przykładami z praktyki klinicznej autorki.

AUTORKA O KSIĄŻCE:

„Pierwszy rozdział traktuje o podejściu teoretycznym opracowanym w Tavistock Relationships. W drugim rozdziale przyglądam się kluczowym według mnie elementom psychoanalitycznej konsultacji i diagnozy par. Są to: zapewnienie pomieszczania, sformułowanie wstępnego rozumienia problemu w relacji oraz ocena możliwości skorzystania przez daną parę z tego rodzaju terapii wraz z oceną ryzyka. Pacjenci często wykazują ambiwalencję wobec podjęcia psychoanalitycznej terapii par – jedna z osób może nie chcieć pomocy, pojawia się lęk o przetrwanie relacji i całej rodziny, partnerzy niepokoją się, co będzie oznaczała dla nich sama terapia. Opisuję ten proces w rozdziale trzecim. Pokazuję również, jak stworzyć setting analityczny pary, w którym może odbywać się terapia. Przedstawiam ramę opracowaną przez Tavistock Relationships i model koterapii. W tym sensie rozdziały 2 i 3 stanowią zestaw wskazówek do rozpoczynania pracy z parą.

W rozdziale czwartym koncentruję się wokół pojęć nieświadomej fantazji, wspólnej nieświadomej fantazji, nieświadomych przekonań i świadomych fantazji. Opisuję każde z nich oraz ich użyteczność w kontekście myślenia o relacji pary i pracy z parą. W rozdziale piątym badam obszar przeniesienia i przeciwprzeniesiania w pracy z parami. Wprowadzam też zagadnienie żywego świata wewnętrznego pary i sposobu, w jaki terapeuta może do niego dotrzeć za pomocą doświadczania kontaktu z parą w gabinecie. Ilustracja kliniczna pomaga zrozumieć ideę gromadzenia przeniesienia. Pojawia się też wątek pracy zarówno z „relacją przeniesieniową w parze”, jak i „przeniesieniem i przeciwprzeniesieniem w relacji terapeutycznej”. Rozdział szósty traktuje przede wszystkim o głównych pojęciach, kluczowych w pracy z parami, czyli o identyfikacji projekcyjnej i systemie projekcyjnym pary. Nie wszystkie systemy projekcyjne funkcjonują tak samo. Podkreślam tu, jak istotne jest rozpoznanie ich charakteru. Piszę też w tym miejscu o nieświadomym wyborze partnera i dopasowaniu partnerskim. W rozdziale siódmym przyglądam się narcyzmowi i zdolności pary do dzielenia przestrzeni psychicznej, co bywa zarówno codziennym problemem, jak i zaburzeniem dynamiki związku. Podaję też kilka przykładów klinicznych pracy z tego rodzaju problemami.

W rozdziale ósmym ukazuję inną perspektywę patrzenia na intymną relację. Poruszam wątek seksu i relacji seksualnej pary oraz często zgłaszanego problemu – utraty pożądania.

Rozdział dziewiąty jest najbardziej ze wszystkich skoncentrowany na wątku techniki pracy. Przyglądam się w nim zagadnieniom interpretacji na temat pary oraz innym interwencjom czynionym przez terapeutów par. Opisuję, jak, korzystając ze stanu umysłu pary, formułować interpretacje dotyczące różnych relacji i różnych obszarów dynamiki rozgrywającej się w gabinecie, aby móc w końcu wprowadzać „interpretacje na temat pary”.Ostatni rozdział, dziesiąty, dotyczy kończenia pracy, ale myśląc o tym, należy zastanowić się również nad celem analitycznej pracy z parą. Proponuję spójny z treścią całej książki sposób formułowania takiego celu.”

Ze wstępu Mary Morgan.