ATLAS GRZYBÓW CHOROBOTWÓRCZYCH CZŁOWIEKA

Opis

"Wobec wzrastającego zainteresowania grzybami chorobotwórczymi człowieka, nie tylko ze strony lekarzy lub pacjentów, ale przede wszystkim diagnostów laboratoryjnych, zaistniała potrzeba wydania atlasu z barwnymi rycinami, który umożliwiłby łatwe i szybkie oznaczenie najczęściej stwierdzanych u człowieka patogenów grzybiczych.

Przygotowana przez nas książka nie jest kluczem do oznaczania rodzaju i gatunku grzyba, staraliśmy się natomiast, by na podstawie rycin, których zazwyczaj nie ma w kluczach, a także szczegółowych opisów, Czytelnik był w stanie zidentyfikować grzyba. Należy mieć świadomość, że uwzględnione są tylko wybrane gatunki i może się zdarzyć, że Czytelnik nie odnajdzie tu poszukiwanego grzyba, wtedy musi sięgnąć do fachowej literatury.

W krótkim wstępie do Atlasu opisano zasady pozyskiwania i opracowania materiału do badań. Część druga to atlas ze szczegółowym opisem gatunków oraz większych grup, jak np. dermatofity. Ostatnią autonomiczną częścią jest słowniczek, w którym nie ograniczono się tylko do wyjaśnienia terminów zawartych w poprzednich częściach. Każdy rozdział opatrzony jest spisem literatury, zawierającej oprócz oryginalnych opisów grzybów (zwykle są to starsze pozycje) również odniesienia do prac kazuistycznych i przeglądowych, w których Czytelnik odnajdzie dane na temat patogenności i problematyki diagnostycznej związanej z danym gatunkiem/rodzajem grzyba.

Większość fotografii zawartych w Atlasie powstało przy użyciu zwykłego mikroskopu świetlnego, dostępnego w każdym laboratorium medycznym. Na zdjęciach przedstawiono izolaty kliniczne identyfikowane w Zakładzie Mykologii UJCM oraz użyczone z zaprzyjaźnionych placówek. Izolaty kliniczne danego gatunku mogą się różnić morfologicznie od szczepów wzorcowych lub izolowanych ze środowiska naturalnego. Różnice mogą występować również między izolatami pochodzącymi od różnych pacjentów. Bywa, że struktury morfologiczne są tak zredukowane lub przekształcone, iż utrudniają lub wręcz uniemożliwiają poprawną diagnostykę. Dołożyliśmy wszelkich starań, by na fotografiach ująć najbardziej reprezentatywne cechy danego taksonu.

W naszym opracowaniu przyjęliśmy układ łączący podział kliniczny grzybów, systematykę form anamorficznych (byłe Fungi Imperfecti) oraz współczesne poglądy na filogenezę grzybów. Na początek opisaliśmy patogeny z byłego typu Zygomycota, powodujące u ludzi grzybice zwane zygomikozami lub mukormikozami. Następnie przedstawiliśmy grzyby określane w polskiej literaturze medycznej jako drożdżopodobne. Żeby być zgodnym z podziałem systematycznym, najpierw omówiono drożdże związane z podstawczakami, a w następnej kolejności należące do workowców drożdże pierwotne i klasę Saccharomycetes. Pleśnie, jako była klasa Hyphomycetes, przedstawiono ze współczesnym podziałem na rzędy i wyższe taksony, z którymi związane są grzyby anamorficzne. Szczególną pozycję zajęła rodzina Arthrodermataceae zawierająca znane z klinicznego podziału dermatofity. Opisane zostały również spokrewnione z dermatofitami grzyby dimorficzne (tropikalne).

Część atlasową kończą rozdziały dotyczące grzybów ciemnopigmentowych, wśród nich „czarne drożdże”, takie jak Aureobasidium, czy też alergogenne „pleśnie” z rodzajów Cladosporium i Alternaria. Mamy nadzieję że zastosowany układ znajdzie uznanie Czytelników i ułatwi poruszanie się wśród różnych podziałów, zwłaszcza jako pomost łączący podział kliniczny z naturalnym systemem klasyfikacji." wstęp