Książka niniejsza to nieoceniona pomoc w szkoleniu psychoterapeutów. Patrick przygląda się w niej sposobem pracy analityka - zarówno produktywnym, jak i bezowocnym, ich wadze i wpływowi na pacjenta. Jego słowa z całą mocą przypominają mi, jak łatwo zadowalamy się poczuciem pewności zamiast wytrwać w wątpliwościach, jakie niesie stan "niewiedzy" i pozwolić procesowi się toczyć, powstrzymując się od przedwczesnej interpretacji. Książka jest godna uwagi także ze względu na gotowość autora do ukazania własnego procesu i wysiłku, jaki wkłada w to, by wytrzymać stan niepewności, a także ze względu na wagę przypisywaną współtworzeniu procesu analizy przez obu jej uczestników. Autor demonstruje, jak korzystać z wiedzy teoretycznej, lecz nie pozwolić jej sobą kierować. W podejściu Patricka wyraźnie dominuje nastawienie na relację. Widzimy, że autor chętnie "używa" siebie w procesie budowania relacji, rozumie wpływ własnej obecności na drugą osobę, dostrzega wyrażaną przez pacjenta nieświadomą nadzieję.
Dzieło Patricka Casementa ma wartość szczególną także dlatego, że przeznaczono jest dla szerokiego kręgu odbiorców, a nie wyłącznie psychoanalityków. W jego podejściu cenię przede wszystkim to, że mobilizuje zarówno początkujących, jak i doświadczonych psychoterapeutów do czerpania wiedzy z osobistego doświdczenia w pracy z klientem.
Fragment słowa wstępnego do książki O uczeniu się od pacjenta - Ciąg dalszy
Zespół Klinefeltera to jedna z najczęściej występujących anomalii chromosomowych,...
czytaj więcej
