Jest to pierwszy w Polsce podręcznik etyki nauczycielskiej, który jako podstawę rozważań przyjął metodę kazuistyczną. Autor analizuje kilkadziesiąt przykładów z życia szkoły. Analizy ujęte są w teoretyczne ramy oryginalnej koncepcji etyki nauczycielskiej. Jest to etyka absolutystyczna, nawiązująca do pojęcia odpowiedzialności przedstawionego przez Emmanuela Lévinasa i Zygmunta Baumana. Jej wartość najwyższą stanowi wychowanie człowieka mądrego.
Połączenie kazuistyki z proponowaną przez autora filozofią normatywną sprawia, że praca - nic nie tracąc z walorów podręcznika przydatnego studentom fakultetów pedagogicznych - staje się także ciekawą lekturą dla nauczycieli, etyków, filozofów, teologów oraz wykładowców etyk zawodowych. W książce podjęto również, ważne dla wykształcenia człowieka mądrego, problemy etyki ogólnej, łącznie z moralnymi aspektami śmierci i umierania dziecka. Problematyka ta wchodzi w skład tanatopedagogiki będącej przedmiotem coraz większego zainteresowania pedagogów i rodziców.
