Terapia afazji Część 2 Trening nazywania
Autor: Kruystian Manicki
Umiejętność posługiwania się językiem spełnia funkcje podstawowego narzędzia komunikacji z otoczeniem: służy do nawiązywania i podtrzymywania relacji międzyludzkich oraz wyrażania myśli i emocji; umożliwia poznawanie świata na drodze zdobywania wiedzy i doświadczenia; stanowi wreszcie instrument perswazji, a więc oddziaływania, przekonywania, dający realny wpływ na rzeczywistość. Często traktujemy tę umiejętność jako coś oczywistego, danego raz na zawsze. Tymczasem możemy ją stracić czy też – w nieco innym ujęciu – może nam ona zostać odebrana. Dzieje się tak niekiedy m.in. w wyniku przebytego udaru mózgu lub urazu czaszkowo-mózgowego, a zespół a zespół dysfunkcji językowych (bądź szerzej: komunikacyjnych), z którymi mamy wówczas do czynienia, nosi miano afazji.
Publikacja stanowi kontynuację zbioru Terapia afazji. Ćwiczenia aktualizacji wyrazów. Zawiera ćwiczenia możliwie najpełniej odpowiadające potrzebom dorosłych osób z afazją w zakresie terapii zaburzeń nazywania. O ile jednak pierwsza część bazowała na rzeczownikach, jako części mowy występującej w polszczyźnie mówionej najliczniej, o tyle druga skupia się na czasownikach.
Tagi: afazja ,
Część metodologiczna
Część ćwiczeniowa
Typ I. Stała frazeologia (ćwiczenia 1–6)
Typ II. Słowotwórstwo (ćwiczenia 7–24)
Typ III. Nazywanie kontekstowe (ćwiczenia 25–28)
Typ IV. Łączliwość trzech skojarzeń (ćwiczenia 29–40)
Typ V. Nazywanie konfrontacyjne (ćwiczenia 41–52)
Typ VI. Przeciwstawność (ćwiczenia 53–58)
Typ VII. Nazywanie w dyskursie opisowym (ćwiczenia 59–70)
Typ VIII. Nazywanie w mowie dialogowej (ćwiczenia 71–82)
Typ IX. Nazywanie w dyskursie narracyjnym (ćwiczenia 83–88)
Typ X. Nazywanie kategorialne (ćwiczenia 89–100)
