Książka „Bezdomność i bezdomni w opinii społeczeństwa polskiego” autorstwa doktora Rolanda Dobrzenieckiego-Łukasiewicza rzuca światło na problem bezdomności z perspektywy „zwykłego obywatela”, który jako obserwator zewnętrzny opiera swoje poglądy na informacjach medialnych, plotkach i obserwacjach ulicznych. Publikacja ta nie tylko prezentuje szerokie analizy statystyczne, ale także zgłębia teoretyczne aspekty kształtowania postaw przez media i zawarte w nich treści.
Autor, poprzez przeprowadzone badania, ukazuje wiedzę i postawy społeczeństwa polskiego wobec bezdomności, co przyczynia się do formowania zbiorowej niechęci, stereotypów i etykietowania. Książka kładzie nacisk na sposób, w jaki media przedstawiają bezdomność i osoby bezdomne, kształtując tym samym język publiczny, który może prowadzić do zachowań patologicznych i kryminalnych.
Problem bezdomności i osób dotkniętych kryzysem bezdomności został omówiony zarówno w kontekście działań instytucjonalnych, jak i postaw jednostkowych. Dokładnie przedstawiono kształtowanie się działań pomocowych w kontekście aprobaty społecznej i społecznej wrażliwości. Autor przytacza przykład projektu socjalnego pt. „Najpierw mieszkanie”, który ma na celu zapewnienie mieszkań dla osób bezdomnych. Jednakże brak mieszkań dla osób, które nie są bezdomne, może prowadzić do narastania konfliktów społecznych.
Książka wskazuje na potencjalne antagonizmy między grupami społecznymi oraz na negatywne stereotypy i uprzedzenia, które są często podstawą postaw wobec osób bezdomnych. Istnieje ryzyko, że realizacja projektów pomocowych może nasilić podziały społeczne, zwiększając niechęć osób posiadających domy do bezdomnych, których postrzeganie w społeczeństwie często opiera się na uprzedzeniach i stereotypach.
