• KOSZYK 0 (0 zł)
    Brak produktów w koszyku.
medicon.plCzytelnia ChorobyChoroby i dolegliwości skóry › Liszaj zanikowy - co to jest, objawy, leczenie

Liszaj zanikowy - co to jest, objawy, leczenie

Data publikacji: 2024-07-25
Autor: Redakcja medicon.pl

Liszaj twardzinowy, w starej literaturze medycznej zwany liszajem zanikowym, to przewlekła choroba skóry o podłożu autoimmunologicznym, która manifestuje się charakterystycznymi zmianami zanikowymi i twardnieniem tkanki. Chociaż może dotykać zarówno mężczyzn, jak i kobiety w każdym wieku, najczęściej rozpoznawana jest u kobiet w okresie menopauzy.

Liszaj zanikowy – definicja

Liszaj zanikowy to choroba skóry, która charakteryzuje się obecnością przeciwciał przeciwko białku ECM-1 (extracellular matrix protein 1), co wskazuje na autoimmunologiczne podłoże tej choroby. Jest to stan, w którym obserwuje się stan zapalny prowadzący do zaniku i twardnienia tkanki skórnej.

Liszaj zanikowy, znany również jako liszaj twardzinowy (lichen sclerosus), to przewlekła choroba skóry, której dokładna przyczyna nie jest w pełni zrozumiała.  

Definicja liszaja zanikowego

Choroba ta często dotyka błony śluzowe oraz skórę w okolicach narządów płciowych, ale może również występować w innych obszarach ciała. Liszaj zanikowy jest szczególnie powszechny u kobiet w okresie menopauzy, ale może również dotyczyć mężczyzn i dzieci.

Pacjenci z liszajem zanikowym są również bardziej narażeni na rozwój innych chorób autoimmunologicznych, takich jak choroby tarczycy czy niedokrwistość złośliwa. Jest to związane z ogólnym dysbalansem odpowiedzi immunologicznej, co może prowadzić do skierowania ataku przeciwciał własnego organizmu przeciwko własnym tkankom.

Obecność specyficznych przeciwciał i związane z nimi procesy patofizjologiczne w liszaju zanikowym pozwalają na zrozumienie i identyfikację potencjalnych terapii mających na celu modulację odpowiedzi immunologicznej. Dalsze badania są jednak konieczne do pełniejszego zrozumienia mechanizmów tej choroby.  

Objawy liszaja twardzinowego  

Objawy liszaja twardzinowego mogą być zróżnicowane w zależności od lokalizacji i stadium choroby. Charakterystycznymi zmianami skórnymi są porcelanowobiałe grudki, które mogą zlewać się, tworząc większe, lekko stwardniałe ogniska. Często obserwuje się również hiperkeratozę mieszkową, co oznacza zgrubienie warstwy rogowatej skóry wokół mieszka włosowego. 

Najczęściej zmiany te lokalizują się na skórze i błonach śluzowych narządów płciowych, choć mogą także pojawiać się na karku i plecach. W obszarze narządów płciowych zmiany zanikowe dominują i mogą prowadzić do poważniejszych komplikacji. U kobiet te zmiany mogą spowodować marskość sromu, czyli znaczne zgrubienie i twardnienie skóry sromu, co jest związane z utratą elastyczności i funkcjonalności. U mężczyzn zmiany skórne mogą prowadzić do stulejki, czyli niezdolności do odsłonięcia żołędzi prącia lub zapalenia żołędzi. 

Z uwagi na umiejscowienie i charakter zmian, liszaj twardzinowy może powodować znaczny dyskomfort, ból oraz problemy z funkcją seksualną. Dodatkowo, choroba może mieć wpływ na jakość życia i zdrowie psychiczne pacjentów, co podkreśla znaczenie wczesnej diagnozy i odpowiedniego leczenia. 

Diagnoza liszaja twardzinowego  

Rozpoznanie liszaja twardzinowego opiera się głównie na obserwacji charakterystycznych zmian skórnych. Lekarz prowadzący może zauważyć specyficzne, porcelanowobiałe grudki, które zlewają się, tworząc stwardniałe ogniska z hiperkeratozą mieszkową. Ze względu na specyficzny obraz kliniczny, chorobę często można podejrzewać już podczas pierwszego badania dermatologicznego. 

Do potwierdzenia diagnozy konieczne jest przeprowadzenie badania histopatologicznego, które polega na mikroskopowej analizie wycinka tkanki pobranej z obszaru zmienionego chorobowo. W badaniu tym lekarz patolog szuka specyficznych zmian w strukturze skóry, takich jak zanik warstwy naskórka, zwiększenie ilości kolagenu w warstwie skóry właściwej oraz możliwe nacieki zapalne składające się głównie z limfocytów. 

Potwierdzenie obecności tych zmian w tkance skórnej w kontekście obrazu klinicznego pozwala na postawienie precyzyjnej diagnozy liszaja twardzinowego. 

Leczenie liszaja zanikowego  

Leczenie liszaja twardzinowego jest przede wszystkim objawowe i skupia się na łagodzeniu objawów oraz zapobieganiu dalszym powikłaniom. Podstawową metodą leczenia jest stosowanie miejscowych kortykosteroidów, które mają na celu zmniejszenie stanu zapalnego, świądu oraz hamowanie progresji zmian skórnych. Leki te są zwykle stosowane w formie kremów lub maści. 

W przypadkach bardziej opornych na leczenie lub gdy występują poważne komplikacje, takie jak stulejka u mężczyzn czy marskość sromu u kobiet, może być konieczne zastosowanie bardziej zaawansowanych terapii. Obejmują one zaawansowane formy terapii, takie jak fototerapia czy nawet chirurgiczne usunięcie zmienionych obszarów skóry. 

Dodatkowo, lekarze mogą zalecić zastosowanie emolientów w celu nawilżenia skóry i poprawy jej elastyczności, co może pomóc w łagodzeniu objawów. W niektórych przypadkach może być również zalecane stosowanie immunomodulatorów, mających na celu modulację odpowiedzi immunologicznej organizmu. 

Ważne jest również regularne monitorowanie stanu zdrowia pacjenta i dostosowywanie terapii do bieżącej sytuacji, aby zapewnić jak najlepsze wyniki leczenia i jakość życia pacjenta. 

Profilaktyka liszaja zanikowego  

Chociaż nie istnieją specyficzne środki profilaktyczne mogące całkowicie zapobiec rozwojowi liszaja twardzinowego, osoby dotknięte tą chorobą mogą podjąć pewne kroki, aby zarządzać jej przebiegiem i zmniejszyć ryzyko powikłań. Ważne jest, aby regularnie uczęszczać na wizyty kontrolne u specjalisty co 3-6 miesięcy, co jest kluczowe dla monitorowania stanu choroby, zwłaszcza że zmiany na błonach śluzowych narządów płciowych mogą ewoluować w kierunku zmian nowotworowych. 

Podtrzymywanie odpowiedniej higieny osobistej i wybór łagodnych produktów do pielęgnacji skóry, wolnych od substancji drażniących takich jak perfumy czy alkohol, pomaga unikać dodatkowych podrażnień. Regularne stosowanie emolientów i nawilżających kremów może również przyczynić się do zachowania elastyczności skóry i zmniejszenia uczucia dyskomfortu. Ponadto, unikanie urazów mechanicznych w obszarach wrażliwych jest ważne, by nie pogarszać stanu chorobowego. 

Podejmowanie działań mających na celu ogólną poprawę stanu zdrowia, jak dbałość o równowagę hormonalną i zarządzanie stresem, choć nie jest bezpośrednio związane z prewencją liszaja twardzinowego, może pozytywnie wpłynąć na kondycję skóry i ogólne samopoczucie. Dzięki tym działaniom możliwe jest łagodzenie objawów choroby i wczesne wykrywanie ewentualnych komplikacji, co jest kluczowe dla utrzymania jakości życia pacjenta. 

Źródła:
  • Dambro M.(red):5 minut konsultacji klinicznej ISBN 83-89581-97-3. 
  • Yesudian PD., Sugunendran H., Bates CM., O’Mahony C. Lichen sclerosus. „International journal of STD & AIDS”. 7 (16), s. 465–473, test 474, lipiec 2005. DOI: 10.1258/0956462054308440. PMID: 16004624.
  • Regauer S. Immune dysregulation in lichen sclerosus. „European journal of cell biology”. 2-3 (84), s. 273–277, marzec 2005. PMID: 15819407.