Książka jest kontynuacją obszernej monografii, będącej rekonstrukcją koncepcji człowieka we współczesnej filozofii hermeneutycznej. Tom pierwszy dotyczył inspiracji heideggerowskich (poza Martinem Heideggerem uwzględnione były dokonania m.in. Hansa-Georga Gadamera, Paula Ricoeura, Charlesa Taylora, Richarda Rorty’ego, Gianniego Vattimo, Johna D. Caputo). Niniejszy tom rekonstruuje poglądy na temat człowieka w myśli Wilhelma Diltheya oraz najwybitniejszych przedstawicieli pierwszej i drugiej generacji stworzonej przez niego szkoły filozoficznej. Ukazuje początki nowoczesnej hermeneutyki, jak też jej dalszy rozwój, którego przesłanką są poglądy Heideggera i Diltheya.
Filozofia hermeneutyczna wydobywa znaczenie wspólnoty i tradycji kulturowej dla bycia człowiekiem. Wystrzegając się idealizowania, podkreśla różnorodność sposobów bycia człowiekiem, a przeczy możliwości uniwersalnego rozstrzygania o konkretnych problemach ludzkiego istnienia.
