Opis
"Pajdohistoryjki z Basią i Jasiem" polecamy dzieciom w wieku przedszkolnym, do zabawy w grupie oraz indywidualnej – w domu. Pajdohistoryjki dostarczają dzieciom dużo śmiechu, a ponadto pozytywnie wpływają na ich rozwój:
– wzbudzają zainteresowanie otaczającym światem,
– kształtują koncentrację i uwagę na tekście,
– stwarzają pretekst do rozmowy na poruszone w wierszykach tematy, m.in.: emocje i relacje społeczne.
Zawartość zestawu
Zestaw zawiera 20 kart. Na każdej karcie znajduje się pajdohistoryjka opisana krótkim wierszykiem oraz zestaw pytań, a na odwrocie – ilustracja do wierszyka. W dalszym ciągu niniejszej broszurki wydrukowane są wierszyki z pytaniami ze wszystkich kart, w kolejności alfabetycznej tytułów.
Jak się bawić?
Pajdohistoryjki oparte są na prostych, zrozumiałych, lecz zaskakujących sytuacjach, odwołujących się do podstawowych emocji. Ich zwięzła forma została dostosowana do możliwości skupiania uwagi i śledzenia fabuły u dzieci 3-, 4-letnich. Celem zabawy pajdohistoryjkami jest wzbudzenie zainteresowania małego dziecka i pobudzenie jego chęci do wysłuchania kolejnych historyjek. Przygody Basi i Jasia wywołują śmiech dzieci, ale też stają się punktem wyjścia do rozmowy o emocjach i relacjach, a także innych aktywności edukacyjnych.
Trzy warianty zabawy
1.
Pierwszą z takich aktywności może być zabawa w odszukanie spośród kilku obrazków tego, który jest ilustracją do przeczytanej historyjki. W ten sposób można sprawdzić zdolność małego dziecka do skupienia uwagi i słuchania ze zrozumieniem.
2.
Kolejną aktywnością może być pytanie dziecka o znaczenie użytych w historyjce słów i wyrażeń. Zabawa taka daje możliwość oceny zasobu słownictwa dziecka i stwarza dobrą okazję do jego wzbogacenia, gdyż nowe słowa występują w konkretnym, zrozumiałym i ciekawym dla dziecka kontekście.
3.
Inną zabawą może być rozmowa na temat opisany w historyjce, w czym mogą pomóc dołączone pytania. Pytania po każdym wierszyku podzielone są na dwie grupy. Te z pierwszej grupy dotyczą treści wierszyka i ich celem jest sprawdzenie, czy dziecko zrozumiało jego sens i użyte sformułowania. Pytania te należy traktować wyłącznie jako wskazówkę, gdyż to czy zadamy dziecku kolejne pytanie i jak dokładnie je sformułujemy zależeć będzie od sposobu, w jaki dziecko będzie odpowiadało. Pytania z drugiej grupy mają charakter bardziej ogólny i służą wciągnięciu dziecka w rozmowę na związane z wierszykiem tematy i zachęceniu do wyrażania swoich przewidywań i poglądów.
Dzięki możliwości utożsamiania się z bohaterem opisanego zdarzenia, powstaje dobra okazja do rozwijania empatii u dziecka. Nic też oczywiście nie stoi na przeszkodzie, aby potraktować opisaną sytuację jako początek większej historii, w której dziecko znajdzie ujście dla swojej wyobraźni, opiszę ją lub zilustruje.
