TERAPIA DAREMNA DLA LEKARZY I PRAWNIKÓW

Opis

Dynamiczny postęp nauk klinicznych sprawił, że technicznie możliwe stało się podtrzymywanie funkcji poszczególnych układów i narządów bez konieczności uwzględnienia szans wyleczenia chorego. W miarę narastania problemów wynikających z zastosowania metod podtrzymywania życia coraz pilniejszą potrzebą stało się także uregulowanie kwestii granic legalności działania lekarza. Wobec wagi konstytucyjnych dóbr, jakimi są życie oraz godność człowieka w obliczu procesu umierania, ustawodawca musiał zaintegrować w tę sferę prawa, by móc wspomnianym wartościom zapewnić należytą ochronę.

Zarówno w świetle prawa, jak i opinii większości środowisk medycznych odpowiedzialność za decyzje podejmowane w obliczu końca zycia pacjenta nieprzytomnego spoczywa na lekarzu. Odpowiedzialnośc ta wyraża się na różnych płaszczyznach i ma wymiar zawodowy, moralny oraz karny.
Widmo nie tylko  ewentualnej odpowiedzialności  karnej, ale choćby dolegliwości związanej z postępowaniem prokuratorskim oraz  koniecznością uczestniczenia w przesłuchaniach i innych czynnościach procesowych sprawia, że specjaliści intensywnej terapii niechętnie orzekają o ograniczeniu leczenia. Stan ten skutkuje nieuzasadnionym etycznie, ekonomicznie, prawnie, a przede wszystkim medycznie przedłużaniem cierpienia umierającego człowieka i jego rodziny.